Smaken verschillen

“What have you been eating?!” vroeg Terry me gisteravond toen ik haar na lange tijd weer zag. Ik begreep niet helemaal waarom ze dat wilde weten, maar voor ik haar om verduidelijking kon vragen werd al duidelijk waar ze op doelde. “You’ve become fat, girl!”, zei ze met een stralend gezicht.

En bedankt hè, was het eerste wat ik dacht toen ze dat zei. Echt iets wat je als vriendinnen onder elkaar zegt. Heb ik daarvoor nou een abonnement op de sportschool? Probeer ik daarom al weken op mijn voeding te letten? En loop ik me daarvoor nu elke ochtend een uur lang uit te sloven?!
Als een boer met kiespijn lachte ik maar om de opmerking. “Ok, I think I’m just gonna thank you for the compliment, you look good as well”
Van binnen knaagt het: Terry heeft gelijk, de levensstijl in Nederland zorgt ervoor dat mijn gewicht altijd tussen de zomervakantie en Kerst met 10 kg heen en weer schommelt… Elke keer na Kerst neem ik me voor om te gaan lijnen, om vervolgens in de zomervakantie in mijn bikini te passen. Na de zomer verval ik vervolgens weer in mijn oude patroon. Het regent te hard om te gaan hardlopen, ik ben “te druk” om naar de sportschool te gaan, en door de kou vind ik dat ik die kop warme chocomel (met slagroom uiteraard) wel verdien. Kortom: genoeg smoezen te bedenken om vooral niet meer sportief bezig te zijn en vervolgens dus lekker uit te dijen! Niet dat ik nou zo dik ben, maar ik weet dat het voor mij niet veel voor nodig is om in de gevarenzone te komen.
Afrika is goed voor me, in meerdere opzichten. Ik hoef hier alleen maar te zijn en regelmatig naar de wc te gaan om af te vallen, de zon zorgt er gratis voor dat mijn eczeemhuid zo glad als een aal wordt en de cultuur hier maakt dat mijn hoofd naarmate ik hier langer ben in rustiger vaarwater komt.

Maar goed, terug naar Terry. Hoewel ik lichtelijk beledigd was door haar opmerking, weet ik dat “fat” zijn in Kenia een compliment is. Zelfs wanneer je 100 kg was, roodverbrand met de blaren op de schouders, cellulitisbenen en ontploft haar vindt menig Keniaan je nog sexy genoeg om je na te fluiten en met je te willen trouwen.
Van de week vertelde Daniel (eigenaar van een restaurantje in Shanzu) me dat de kinderen in Kenia vaak denken dat alle blanken “Jambo” heten en het daarom steeds roepen. Lekker voorgeprogrammeerd dus. Ik vraag me nu af of die kinderen ook leren dat alle blanken sexy zijn ongeacht hoe ze eruit zien. In dat geval denk ik dat ik hier dan maar blijf wonen.

Reden genoeg om erover na te denken. En ik zou Annemiek niet zijn als ik daar vanmorgen tijdens het hardlopen niet mijn hoofd over aan het breken was. Want wat ik nou belangrijk?! En hoe kan het nu dat de visie op schoonheid hier zoveel verschilt van de westerse wereld. Zou er nu gewoon iemand met heel veel aanzien hier geweest zijn die ooit heeft gezegd: “Je bent mooi als je boven de 80kg weegt, je haar pluist en het zweet je van de kop gutst”. Welke idioot heeft in Europa dan bedacht dat je maatje 36, glanzend haar en grote blauwe ogen moet hebben en weet ik veel wat er nog meer op het lijstje moet staan… Ineens stel ik me voor hoe een Keniaan ons Europeanen hard uit staat te lachen om hoe wij in de sportschool onze schoonheid verliezen.

Hoe vaak roepen we niet dat schoonheid van binnen zit, maar weten we allemaal dondersgoed dat we toch echt wel naar het uiterlijk kijken. Toch grappig hoe zoiets ontstaat. Er moet toch iemand zijn die die maatstaf ooit gesteld heeft en iedereen is erin meegegaan. Het doet me een beetje denken aan het “kleren van de keizer”-verhaal. Nu maar hopen dat er ooit een kind opstaat dat roept dat ie toch echt in z’n nakie rondloopt en wij met z’n allen een stel idioten zijn. ;-)

Dus ik probeer een volgende keer maar te bedanken voor het compliment wanneer iemand me weer dik noemt. Maar om me vervolgens dan maar rond te eten, mijn haar te laten pluizen en mijn zweet te laten opdrogen gaat me een beetje te ver. Wat ik wel doe is ondertussen stiekem de versnelling ‘s ochtends iets hoger zetten, als ik met Loes richting strand ren… Want ik moet over 3 weken weer terug naar Europa.

En tja, ik blijf wel een Hollander en dat kind dat in Europa op zou staan om te roepen dat we allemaal hartstikke gek zijn had denk ik ouders die geen kinderen wilden… ;-)

Goed, genoeg slap gelul. Ik ga me klaarmaken. We hebben zo een afspraak met Madam Kabuge, de headmaster van Utange Primary School om morgen (de activiteitendag)door te spreken.
Vanavond meer!

Xx Miek