Nieuwe ronden, zelfde kansen?!

Vanmorgen word ik wakker omdat ik bijna mijn bed uit val. Als ik omdraai duw ik zowat mijn kussen in het oog van Marloes, die terwijl ze daarvan wakker schrikt bijna Kim aan de andere kant van het bed eruit duwt. Toch best wel krap zo, met z’n 3en in een twijfelaar. Maar ach, dit is Afrika en daar kan alles.
We kijken elkaar aan en vragen wie er als eerste naar beneden gaat, waar onze gasten op de banken en op de andere slaapkamer ook een bed delen. Met z’n allen eten we de laatste restjes van het eten van gisteren op. Nemen afscheid van de gasten, ruimen het huis op en gaan vervolgens naar Nyali voor de Nieuwjaarsduik!!
Het is zover, 2010 is niet meer er 2011 is zowaar begonnen. En wat was het weer een feest!

Het begon gistermiddag met het bezoek van het gastgezin van Marloes, die we met z’n allen hadden uitgenodigd om te komen eten. Het was een combinatie van Nederland en Keniaans eten. En het was een groot succes! Na het eten zijn we naar Cassaurina gegaan om te wachten tot het nieuwe jaar ingewijd zou worden.

Wat was het eerste dat er door me heen ging toen ik gisteravond om 00.00 uur op de dansvloer van Cassaurina stond? Was het een nieuw goed voornemen?! Was het de gedachte aan alle gebeurtenissen van 2010?! Of stond ik stiekem gewoon te genieten van mijn uitzicht op die ene mooie dansende Keniaanse man?!
Nee, op het moment dat er 100 ballonnen uit de lucht kwamen vallen en de DJ riep dat 2011 was begonnen dacht ik: “Zouden ze in Nederland met de mist het vuurwerk wel kunnen zien?!” (Serieus ik lieg niet!!)

Daar sta je dan. In een propvolle, bloedhete discotheek met allemaal Kenianen om je heen op het moment supreme te denken aan het weer in Nederland. Veel tijd om erbij stil te staan had ik echter niet, want binnen een seconde vlogen Kim, Marloes en ik elkaar en vervolgens de rest van de mensen om de nek om elkaar “Happy New Year” te wensen. De rest van de avond was een groot feest.
Ik heb het super naar mijn zin heb gehad, maar kan niet ontkennen dat ik met mijn hoofd in Nederland zat en stiekem heel blij was dat ik om 02.15 eindelijk contact had met Nederland…

Het einde van het jaar roept altijd weer even een gevoel op dat ik na moet denken over wat er zich in het afgelopen jaar allemaal heeft afgespeeld en zo was ik 2 weken terug alweer aan het nadenken over de mooiste dag van 2010. Was het in januari toen ik terugkwam uit Kenia en onwijs ontroerd en verrast was door de manier waarop ik door iedereen weer ontvangen werd?! Of was het die geweldige, heerlijke dag in juni tijdens Concert at Sea?! Was het de bijzondere dag in Delft?! Of misschien wel 18 november, waarop ik om 23.00 uur ’s avonds in mijn propvolle autootje de Muggenborch uitreed om voor het eerst in mijn eigen huis te gaan slapen (en vervolgens geen oog dichtdeed)?!
Tot vannacht 00.00 uur heb ik erover zitten twijfelen wat het zou worden. En vlak voor ik antwoord moest geven vroeg Abdulla (oudste broer uit het gastgezin van Marloes) of ik er al uit was. Ik besloot eerst hem te vragen hoe het voor hem zat en zijn antwoord zette me even op mijn plek. De mooiste dag van 2010 voor Abdulla was namelijk op 1 oktober, de dag waarop hij eindelijk een baan kreeg…
PATS! Daar zat ik even mooi met een bek vol tanden. Wat nou feesten, vrienden, een huis en alle andere dingen?! Het feit dat ik me helemaal geen zorgen hoef te maken over of ik wel te eten heb, daar had ik helemaal niet over nagedacht…

Zo zijn er altijd dingen waarvan ik weer even met beide benen op de grond word gezet en dat is goed. Omdat het ervoor zorgt dat je kleine dingen weer gaat waarderen. En daarom heb ik dit jaar maar geen keuze gemaakt voor mooiste moment en probeer ikmaar gewoonblij te zijn met alles van 2010. Alle keuzes, gebeurtenissen en dagen hebben er namelijk wel voor gezorgd dat ik nu sta waar ik sta en doe wat ik wil doen. En dat is alleen maar goed.

Mocht ik ooit nog eens Oud en Nieuw in een warm land vieren, dan neem ik echt een Unox muts mee, om me tijdens de nieuwjaarsduik weer een beetje in Nederland te wanen. Hoe hard ik ook steeds roep dat ik “niet zoveel heb met Kerst en Oud en Nieuw”, ben ik blij dat het allemaal weer achter de rug is en ik weer over kan gaan tot de orde van de dag.
Vorig jaar was het GE-WEL-DIG, en voor zover Oud en Nieuw in je spaghettitopje ooit ‘normaal’ kan worden, was het nieuwtje er inmiddels wel een beetje vanaf..
Ben ik een verwend nest?! JA! Want ik heb gewoon veel te leuke vrienden en ik mis stiekem mijn familie gewoon teveel.

En daarom heb ik me vandaag tijdens mijn Nieuwjaarsduik in de Indische Oceaan maar voorgenomen om te gaan genieten en minder verwachtingen te hebben. Ik heb immers reden genoeg…

Gelukkig Nieuwjaar allemaal!!!

Xx Miek

P.S. Update over de werkzaamheden rondom het project?! Zie het dagboek op www.whynotkenya.org