Home sweet home

Vandaag realiseer ik me ineens dat het gisteren een maand geleden was dat ik verhuisde. Sinds 18 november heb ik mijn eigen onderkomen. Een heerlijk 2 kamer appartement, op 3 hoog, niet ver van het centrum van Tiel en op 10 minuten fietsen van mijn werk. Ideaal en echt een heerlijk huisje! Ondanks dat ik me de eerste keer dat ik daar binnenkwam kapot schrok van de rotzooi (lees: de vorige eigenaresse had een kat -aan de haren te zien waarschijnlijk wel 2-, rookte als een ketter en het woord ‘schoon’ nam ze volgens mij niet zo heel nauw), voelde ik me er meteen thuis en wist ik dat ik er “mijn” plekje van kon maken!

Ik had altijd een hekel aan het woord “klussen”, omdat het een verzamelwoord is voor heel veel verschillende ambachten, en het daarmee doet voorkomen alsof iedereen dat kan. Alsof iedereen in feite het schilderen, timmeren en schoonmaken bij geboorte in zijn vaardighedenpakket heeft gekregen. Bullshit natuurlijk! In ieder geval gaat die vlieger voor mij niet op. Ik heb twee linkerhanden en schoonmaken is nou niet bepaald mijn leest. Toch is het anders wanneer het om je eigen huis gaat. Dan is het superleuk om vanalles zelf te doen. En zo stond ik anderhalve maand geleden nog muren te schuren, plinten te verven, en leidinkjes te lakken. Elke dag ging het appartement dat ooit naar rook stonk, waar je niet door de ramen kon kijken, op de spiegels kon schrijven en waar je de kranen niet eens aan wilde raken meer op “mijn paleisje” lijken.
Ik merkte hoe ik ook ineens ging vragen of mijn vriendinnen kwamen klussen en merkte ik hoe leuk het was. En daarom trok ik vorige week met best met pijn in mijn hart de deur van mijn eerste huisje achter me dicht.

Je eigen huis opknappen en inrichten is super leuk om te doen. En daarom vind ik het alles behalve vervelend dat ons hier in Kenia weer dezelfde klus te wachten staat. Zo zijn we op zoek gegaan naar een nieuw onderkomen. We zitten nu met z’n 3en op een hotelkamer van 20 vierkante meter waarin 3 bedden staan. Best knus, maar de kamer is inmiddels getransformeerd tot een ontplofte inloopkast (zie ook de foto) en hoewel we elkaar heel gezellig vinden is het na een dag van zoveel indrukken wel fijn om even wat privacy te hebben. Daarnaast is het huren van een appartement veel goedkoper. Het zoeken van een appartement was de afgelopen dagen dus prioriteit numero uno!
En zo zijn we de afgelopen week door heel Mombasa heen gesjeesd om heel veel verschillende huizen te bezichtigen. Het ging van een achterstallig onderhouden flat in Bamburi tot een schattig huisje middenin Mtwapa. Een makelaar die ons hielp moet ons wel gezien hebben als wandelende geldzakken toen hij ons een gigantisch huis met 6 slaapkamers op een compound in Nyali showde. Hij was uiteraard enorm verbaasd toen we weigerden en aangaven dat we met minder veel blijer waren.
Sommige huizen konden we dus meteen al schrappen, maar uiteindelijk bleven we met 3 keuzes zitten. 3 betaalbare huizen, op goede afstand van ons werk en met beveiliging. De keuze was lastig aangezien we bij één huis echt het gevoel hadden dat het bij ons paste, maar het andere huis meer veiligheid bood.

We hebben er een nachtje over geslapen en vandaag de knoop doorgehakt. We hebben gekozen voor een huisje aan de rand van Mtwapa. Omdat dit niet de veiligste keuze was hebben we vandaag gesproken met de eigenaresse, en onze voorwaarden aangegeven zoals bijvoorbeeld een extra hek bij de voor- en achterdeur. Hierdoor kunnen we er nog niet meteen wonen. Maar hoewel we natuurlijk 3 onwijs stoere meiden zijn… Safety First :-) en dus wachten we nog even.

Bij binnenkomst in het huis had ik meteen hetzelfde gevoel als bij mijn huisje in Tiel. Het was niet groot, maar precies genoeg. Het was nog vies, maar ik wist zeker dat we er met weinig middelen “ons” plekje van konden maken. Het ligt vlakbij de main road, maar doordat het op een klein compound staat lijkt het alsof je middenin de natuur woont. Het zijn 6 huisjes op een rijtje en de Keniaanse buurkinderen wijzen erop dat we lekker lokaal wonen. Als je het huis binnenkomt valt het meteen op dat het heerlijk koel is. Ik voelde me er meteen thuis en gelukkig dachten de andere meiden er net zo over.
En zo hebben we net dus het huurcontract over de mail gekregen en kunnen we in principe op 28 december ons eigen huisje in!
Vanavond hebben we er met z’n drietjes maar even op geproost, want we zijn er best wel trots op. Trots dat het binnen een week geregeld is, maar ook trots dat het zo’n leuk huisje geworden is.
We hebben nu dus een ruime week de tijd om alles te regelen. Gezien de huur verdubbeld wordt voor inboedel en we dit zelf veel goedkoper kunnen gaan we deze week dus ook opzoek naar meubels. We kunnen gelukkig nog een week langer in het hotel blijven, dus dat betekent nog een weekje uit onze koffers leven en dus ook nog even bij elkaar op de lip zitten. Maar het vooruitzicht is goed, dus daar genieten we nu al van.
Dat alles maakt dat ik er naar uitkijk, maar het allerleukste blijft natuurlijk dat ik 1 ding mag doen om het met die meiden samen echt “ons” plekje van kan maken en dat is… “klussen”!! Dus kom maar op met dat timmeren, schilderen en schoonmaken ;-)