Blog 75: De laatste loodjes

Zoals ik gisteren al schreef ben ik deze laatste dagen echt al bezig met afronden. Ik merk bijvoorbeeld dat ik al afscheid aan het nemen ben van bepaalde dingen. Bij sommige activiteiten die ik doe, bedenk ik me dat het wel eens de laatste keer kon zijn dat ik het doe..

Zo zat ik vandaag in de Matatu richting Shanzu, en bedacht me dat het heel goed kon zijn dat mijn laatste ritje was..
We zaten alle drie verspreid.. Francis helemaal voorin, Marloes op de tweede rij en ik achterin. Doordat ik achterin zat had ik een mooi overzicht en natuurlijk zette me dat weer aan het denken..

Ik dacht terug aan 1 van de eerste keren dat ik in een Matatu stapte. Ik vond het verschrikkelijk!! Zo’n volgestauwd busje met al die stinkende Afrikanen, veel te harde muziek en dan verplaatste dat overvolle ding zich ook nog eens op een manier waardoor ik me helemaal niet veilig voelde..

Op dit moment had ik geen last meer van de harde muziek, realiseerde ik me dat je het door de hitte niet kunt voorkomen te stinken als een Afrikaan en vond ik dat volstauwen op 1 of andere manier ook wel weer “knus”.. En onveilig voelen doe ik me niet meer, omdat ik er inmiddels zo aan gewend ben.. en ach.. je bent wel lekker snel op je plaats van bestemming.

Nee, vandaag zat ik echt even lekker te genieten in die Matatu. Onderhandelen over de prijs hoefden we niet meer. Wij kennen de prijs, de conducteur kent ons en weet dat ie ons niet (meer) kan belazeren.

Naast dit ritje in de Matatu zijn er ook andere dingen waarvan ik afscheid aan het nemen ben.
Vanavond nog had ik het er met Marloes en Fran over, tijdens het eten..
Wat gaan we het meest missen, en wat totaal niet?!
De laatste boodschappen bij de (veel te dure) Nakumatt, het feit dat je altijd zooooolang moet wachten op je bestellingen en je overal moet afdingen. Harisson die me elke ochtend bij de poort weer een goede dag toewenst en de wandelingen over het strand..

De dingen die ik in het begin het meest irritant vond, zijn nu de dingen die ik het meest ga missen. Het met de handen eten, boeren na een glas cola, altijd moeten vertellen hoe het met je gaat en het zoenen bij het voorstellen (jaaa mensen, bereid je er maar vast op voor, hihi) en ga zo maar door..
Ik ga het ook nog missen dat bijna alle Afrikanen (in mijn ogen) een stuk efficiëntie missen.. Vandaag hadden we daar echt weer een mooi voorbeeld van..

In de eerste week dat we in ons appartement zatten waren er namelijk al 3 lampenbollen opgebrand. In de loop der tijd zijn dat er alleen maar meer geworden. Uiteindelijk hadden we nog 3 lampen die het deden.. We hadden het al meerdere keren bij Ali aangegeven, maar er veranderde niks. Natuurlijk zijn we zelf op zoek gegaan naar lampen, maar die hebben we niet kunnen vinden. Op een gegeven moment hebben we het maar geaccepteerd en kwamen we erachter dat kaarslicht toch wel weer een extra dimensie toevoegt aan je diner..
Vanmorgen stond echter Andrew ineens voor onze deur met een zak vol lampenbollen.. Heeeeeeel fijn!! Daar hebben we nu natuurlijk nog heel veel aan deze laatste 6 dagen.. NIET DUS..

Maar ach, we hebben voor het feest morgen in ieder geval genoeg licht in het appartement! Laten we het van de positieve kant bekijken.. Want dat is ook echt Afrikaans! (en nu kan het nog ;-))