Blog 75: De laatste loodjes
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
15 Januari 2010 | Kenia, Mombassa
Zoals ik gisteren al schreef ben ik deze laatste dagen echt al bezig met afronden. Ik merk bijvoorbeeld dat ik al afscheid aan het nemen ben van bepaalde dingen. Bij sommige activiteiten die ik doe, bedenk ik me dat het wel eens de laatste keer kon zijn dat ik het doe..
Zo zat ik vandaag in de Matatu richting Shanzu, en bedacht me dat het heel goed kon zijn dat mijn laatste ritje was..
We zaten alle drie verspreid.. Francis helemaal voorin, Marloes op de tweede rij en ik achterin. Doordat ik achterin zat had ik een mooi overzicht en natuurlijk zette me dat weer aan het denken..
Ik dacht terug aan 1 van de eerste keren dat ik in een Matatu stapte. Ik vond het verschrikkelijk!! Zo’n volgestauwd busje met al die stinkende Afrikanen, veel te harde muziek en dan verplaatste dat overvolle ding zich ook nog eens op een manier waardoor ik me helemaal niet veilig voelde..
Op dit moment had ik geen last meer van de harde muziek, realiseerde ik me dat je het door de hitte niet kunt voorkomen te stinken als een Afrikaan en vond ik dat volstauwen op 1 of andere manier ook wel weer “knus”.. En onveilig voelen doe ik me niet meer, omdat ik er inmiddels zo aan gewend ben.. en ach.. je bent wel lekker snel op je plaats van bestemming.
Nee, vandaag zat ik echt even lekker te genieten in die Matatu. Onderhandelen over de prijs hoefden we niet meer. Wij kennen de prijs, de conducteur kent ons en weet dat ie ons niet (meer) kan belazeren.
Naast dit ritje in de Matatu zijn er ook andere dingen waarvan ik afscheid aan het nemen ben.
Vanavond nog had ik het er met Marloes en Fran over, tijdens het eten..
Wat gaan we het meest missen, en wat totaal niet?!
De laatste boodschappen bij de (veel te dure) Nakumatt, het feit dat je altijd zooooolang moet wachten op je bestellingen en je overal moet afdingen. Harisson die me elke ochtend bij de poort weer een goede dag toewenst en de wandelingen over het strand..
De dingen die ik in het begin het meest irritant vond, zijn nu de dingen die ik het meest ga missen. Het met de handen eten, boeren na een glas cola, altijd moeten vertellen hoe het met je gaat en het zoenen bij het voorstellen (jaaa mensen, bereid je er maar vast op voor, hihi) en ga zo maar door..
Ik ga het ook nog missen dat bijna alle Afrikanen (in mijn ogen) een stuk efficiëntie missen.. Vandaag hadden we daar echt weer een mooi voorbeeld van..
In de eerste week dat we in ons appartement zatten waren er namelijk al 3 lampenbollen opgebrand. In de loop der tijd zijn dat er alleen maar meer geworden. Uiteindelijk hadden we nog 3 lampen die het deden.. We hadden het al meerdere keren bij Ali aangegeven, maar er veranderde niks. Natuurlijk zijn we zelf op zoek gegaan naar lampen, maar die hebben we niet kunnen vinden. Op een gegeven moment hebben we het maar geaccepteerd en kwamen we erachter dat kaarslicht toch wel weer een extra dimensie toevoegt aan je diner..
Vanmorgen stond echter Andrew ineens voor onze deur met een zak vol lampenbollen.. Heeeeeeel fijn!! Daar hebben we nu natuurlijk nog heel veel aan deze laatste 6 dagen.. NIET DUS..
Maar ach, we hebben voor het feest morgen in ieder geval genoeg licht in het appartement! Laten we het van de positieve kant bekijken.. Want dat is ook echt Afrikaans! (en nu kan het nog ;-))
Zo zat ik vandaag in de Matatu richting Shanzu, en bedacht me dat het heel goed kon zijn dat mijn laatste ritje was..
We zaten alle drie verspreid.. Francis helemaal voorin, Marloes op de tweede rij en ik achterin. Doordat ik achterin zat had ik een mooi overzicht en natuurlijk zette me dat weer aan het denken..
Ik dacht terug aan 1 van de eerste keren dat ik in een Matatu stapte. Ik vond het verschrikkelijk!! Zo’n volgestauwd busje met al die stinkende Afrikanen, veel te harde muziek en dan verplaatste dat overvolle ding zich ook nog eens op een manier waardoor ik me helemaal niet veilig voelde..
Op dit moment had ik geen last meer van de harde muziek, realiseerde ik me dat je het door de hitte niet kunt voorkomen te stinken als een Afrikaan en vond ik dat volstauwen op 1 of andere manier ook wel weer “knus”.. En onveilig voelen doe ik me niet meer, omdat ik er inmiddels zo aan gewend ben.. en ach.. je bent wel lekker snel op je plaats van bestemming.
Nee, vandaag zat ik echt even lekker te genieten in die Matatu. Onderhandelen over de prijs hoefden we niet meer. Wij kennen de prijs, de conducteur kent ons en weet dat ie ons niet (meer) kan belazeren.
Naast dit ritje in de Matatu zijn er ook andere dingen waarvan ik afscheid aan het nemen ben.
Vanavond nog had ik het er met Marloes en Fran over, tijdens het eten..
Wat gaan we het meest missen, en wat totaal niet?!
De laatste boodschappen bij de (veel te dure) Nakumatt, het feit dat je altijd zooooolang moet wachten op je bestellingen en je overal moet afdingen. Harisson die me elke ochtend bij de poort weer een goede dag toewenst en de wandelingen over het strand..
De dingen die ik in het begin het meest irritant vond, zijn nu de dingen die ik het meest ga missen. Het met de handen eten, boeren na een glas cola, altijd moeten vertellen hoe het met je gaat en het zoenen bij het voorstellen (jaaa mensen, bereid je er maar vast op voor, hihi) en ga zo maar door..
Ik ga het ook nog missen dat bijna alle Afrikanen (in mijn ogen) een stuk efficiëntie missen.. Vandaag hadden we daar echt weer een mooi voorbeeld van..
In de eerste week dat we in ons appartement zatten waren er namelijk al 3 lampenbollen opgebrand. In de loop der tijd zijn dat er alleen maar meer geworden. Uiteindelijk hadden we nog 3 lampen die het deden.. We hadden het al meerdere keren bij Ali aangegeven, maar er veranderde niks. Natuurlijk zijn we zelf op zoek gegaan naar lampen, maar die hebben we niet kunnen vinden. Op een gegeven moment hebben we het maar geaccepteerd en kwamen we erachter dat kaarslicht toch wel weer een extra dimensie toevoegt aan je diner..
Vanmorgen stond echter Andrew ineens voor onze deur met een zak vol lampenbollen.. Heeeeeeel fijn!! Daar hebben we nu natuurlijk nog heel veel aan deze laatste 6 dagen.. NIET DUS..
Maar ach, we hebben voor het feest morgen in ieder geval genoeg licht in het appartement! Laten we het van de positieve kant bekijken.. Want dat is ook echt Afrikaans! (en nu kan het nog ;-))
-
16 Januari 2010 - 15:12
Kees-Jan:
Lieve Miek,
nog maar ff en dan mag je weer deelnemen aan het "goed" geregelde leven in Nederland.
Je hebt een super ervaring achter de rug! Welke je ook op een goed leesbare manier verwoord hebt.
Je kan er zo een verhaaltjes boek van maken.
Geniet van de laatste dagen en we zien je heel graag een keer in Drempt, dan zal ik voor de hele fam weer eens koken.
Veel liefs Margitte, Jelle en KJ -
16 Januari 2010 - 15:30
Netty:
Kees-Jan bij deze is de uitnodiging aanvaard -
16 Januari 2010 - 16:02
Pa:
Iedere glimlach maakt je een dag jonger, iedere zucht een dag ouder. -
16 Januari 2010 - 18:41
Hettie:
Ik zal dit missen volgende week, misschien een tip om te blijven schrijven.......ook hier is genoeg te beleven.
Sluit het maar goed af daar!!!!!! -
16 Januari 2010 - 21:16
Jolene :
Ik zeg maar zo beter laat dan nooit.
ps. wel een beetje uit de buurt blijven hoor als je terug bent ik wordt jaloers op je mooie bruine kleurtje :D hahaha
liefs Jolene -
16 Januari 2010 - 21:56
Paula:
alles wordt op een gegeven moment normaal..
ik ligt alweer een keer sneeuw, wel natte dus dat is dan weer jammer... maar ook wel weer mooi :P
Leuke foto's ;) -
16 Januari 2010 - 22:46
Hanneke:
lieve Miek,
Geniet nog even en pluk de dag!!!!!
Liefs -
16 Januari 2010 - 22:52
Kim Van Den Berg:
Ik spring nog maar even onder de zonnebank want anders steek ik veel te veel af bij jou bruine huidje. Dadelijk noem jij ons nog Wazungus... hihi.
Geniet er nog even vaak en maar er een top feest van!! xxx -
17 Januari 2010 - 11:07
Wil:
Hallo Annemiek.
Het is nu aftellen. Alles voor de laatste keer.
Je verslagen moet je in boekvorm uitgeven. Het is geweldig om te zien (lezen) hoe een mens verandert door zijn ervaringen. Veel plezier met je feest, of is dat al geweest als je dit leest?
Wil -
17 Januari 2010 - 11:13
Kim:
Zojuist mijn 24 uurs kaart voor de zonnebank besteld; val ik niet teveel tegen je weg donderdag :-)!
kus -
17 Januari 2010 - 20:00
Lucienne:
Heej Annemiek,
Heb weer een aantal van je verslagen gelezen, en er van genoten. Mooie ervaringen heb jij opgedaan in het verre Kenia. Maar wat gaat de tijd snel he. Zo vertel je dat je gaat, en zo kom je bijna weer naar huis. Hoop dat je nog geniet van je laatste dagen daar, dan genieten wij nog van je verhalen hier. En de ervaringen die neem jij je hele leven mee. "Top" Meid hoop je snel weer te
zien. Groetjes Luus -
17 Januari 2010 - 21:14
Pia:
We gaan je blogs zeker missen. Iedere keer wist je ons te verassen met een spannend, grappig of ontroerend verhaal. Je hebt menigeen hier door het winterdipje heengesleurd met je verhalen. Het was vaste prik: Even kijken hoe het met Miek gaat?
Liefs van P en P -
18 Januari 2010 - 07:14
Anouk:
jaja, dat zijn echt de laatste loodjes. Zo zie je maar, het vliegt echt de tijd! Niet normaal gewoon... Geniet nog maar lekker van je laatste dagen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
