Blog 36: Eigenwijs?! Yes, that’s me! ;-)

Ja, daar ben ik weer! Miss eigenwijs is still alive!!

Vlak voor mijn vertrek naar Kenia kreeg ik van mijn oom en tante een cadeautje. Voor ik het openmaakte zei mijn tante tegen mij dat ze hoopte dat ik het niet nodig zou hebben. Toen ik het papier eraf scheurde had ik een boekje met de titel “Hoe blijf ik gezond in de tropen?” in mijn hand.
Ik moest er om lachen.. Dat heb ik toch niet nodig, dacht ik?! Maar ik heb het voor de zekerheid toch maar in mijn koffer gestopt… Wie weet kwam het toch nog een keer van pas..

Tja... Ik heb de afgelopen dagen maar weer eens bewezen dat “eigenwijs” écht mijn tweede naam is..
Maak ik jullie nu nieuwsgierig?! Niet schrikken hoor, zo ernstig is het niet! Haha..
Ik heb eigenlijk niet echt zin om het hele verhaal op te gaan zitten schrijven, ook omdat het nou ook weer niet zó interessant is.. En ik jullie ook niet ongerust wil maken.. ;-) Maar toch hieronder maar even het globale verhaal.. Verdere details zal ik jullie besparen... ;-)

Waar het mee begon is dat ik gistermorgen (7 december) wakker werd met een “muggenbult”.. Jullie zullen wel denken.. Dat is natuurlijk helemaal niet bijzonder.. Zeker niet hier in Kenia..
Inderdaad, dat dacht ik dus ook. En dus wilde ik me ook weer omdraaien. Maar toen ik merkte dat het wel een érg hardnekkige bult was, deed ik toch mijn lichtje maar even aan..
Uiteindelijk verspreidden deze “muggenbulten” zich steeds verder over mijn lichaam, tot het om 10.00 uur over mijn hele lichaam zat.. Het leek wel of ik in de brandnetels had gelegen.

Ik was in eerste instantie niet zo onder de indruk, omdat ik dacht dat het netelroos was. Dit was ook de meest logische verklaring, met mijn eczeemhuid. En dit werd later ook door mijn huisarts bevestigd. Marloes vond dat ik hier naar een dokter moest gaan, maar ik vond dat niet nodig (lekker eigenwijs ;-)) Die zouden er toch weer een of ander spannend verhaal van maken, en het was gewoon netelroos..
Ik slikte mijn hooikoortsmedicijnen en de plekken trokken al snel weg.. Gelukkig maar, dacht ik nog, want met netelroos kan ik niet in de zon en hoe moet dat anders woensdag?!?!

Helaas bleef het hier niet bij. Om 2 uur vannacht werd ik wakker omdat ik het ontzettend warm had. Ik was nog een beetje wazig en dacht in eerste instantie dat ik gewoon lag te zweten. Pas toen ik mijn arm wilde bewegen, voelde ik pas hoe die tintelde. Het leek wel alsof mijn hele lichaam in brand stond! En ik was helemaal opgezwollen… Nee ik werd er niet echt knapper op.
Marloes nam me, ook al stribbelde ik in het begin nog tegen, direct mee naar het ziekenhuis. Waar ik meteen door moest geven wat ik de laatste dagen gegeten had.. Er werd koorts gemeten en de conclusie was al snel getrokken.. Een allergische reactie als gevolg op een soort van voedselvergiftiging.. (als ik de dokter moet geloven tenminste).

Ik kreeg een infuus, en daarmee medicatie. Marloes was héél trots op me dat ik het inbrengen van het infuus niet eng vond.. Ze legde haar hand op mijn schouder en kneep erin. Maar toen het infuus erin ging, gleed de hand ineens weg en hoorde ik een harde knal. Ik dacht nog: wie gooit er nou een deur zo hard dicht?! Maar pas toen ik naast me keek zag ik dat Marloes was flauwgevallen… Ik maakte me al helemaal druk om haar, maar de dokter zei dat ik moest blijven zitten. Ik kreeg de medicatie toegediend en voelde me heel suf worden. Ik werd op een bed gelegd en voelde me helemaal fijn en viel lekker in slaap..
Toen ik wakker werd, zat Marloes op de rand van mijn bed en viel me meteen op dat mijn huid weer rustig was. De dokter kwam en zei dat de medicatie goed had aangeslagen, want ik had mijn “normal color back”.
We hebben nog hard gelachen om Marloes, die volgens de dokter nog meer zorg nodig had dan ik.. haha.. Maar ik moet toegeven dat ik echt wel blij was dat ze er bij was!!!
Want als ik niet naar haar geluisterd had, had ik nog steeds met de netelroos in mijn hoofd gezeten.

Op dit moment gaat het weer prima. Ik heb vandaag vooral geslapen.. De uitslag is wel weer een beetje terug, maar niet meer zo ernstig. Ik moet gewoon mijn hooikoorts medicijnen blijven slikken en de zon moet ik even vermijden.

Ik had het hier verder liever allemaal stil willen houden, maar de pleister op de plek van het infuus verraad me, en dat bloed nog dus die kan ik er ook nog niet afhalen :-(
Verder weet inmiddels iedereen in Sunrise het al, en zo gaat het als een lopend vuurtje.. Iedereen vind me heel zielig, terwijl ik dat helemaal niet ben.. Beetje jammer weer, maar ook wel weer heel lief! En ach, je maakt zo nog eens wat mee.

Aan het eind van dit verhaal kan ik dus wel weer stellen dat ik weer veel te eigenwijs geweest ben.. maar of ik er nou wat van geleerd heb……
Ik ben morgen in ieder geval wel gewoon van plan naar de sportdag te gaan. Ik voel me gewoon goed. Ik heb een zonnehoed en ik zoek morgen wel een beetje de schaduw op.. Desnoods promoveer ik mezelf tot fotograaf ofzo.. Want geen haar op mijn hoofd die er ook maar aan denkt dat ik dit ga missen! ;-)

Jullie horen nog van me!

P.S. de foto's van vandaag zal ik jullie besparen... Die zijn nou niet bepaald sexy hahahah