Blog 15: Streets of Mombasa!

Afgelopen zomer werd ik op de straatbarbecue door een bewoner uit de straat aangesproken op mijn rijgedrag. Hij vond dat ik veel te hard reed en daar iets aan moest doen. Nu weet ik van mijzelf dat ik af en toe het gaspedaal wel iets te goed weet te vinden, maar die c1 is nou eenmaal zo’n lekker scheurbakkie, ook al zie je dat er aan de buitenkant niet vanaf! Toch kon ik me niet vinden in de woorden van die buurman, omdat ik over het algemeen een best beschaafde rijstijl heb. (ook al zijn er mensen die zeggen dat ik “overal dwars doorheen rij” ;-))

In Nederland heb je verschillende manieren om je van plek A naar plek B te verplaatsen. Je kunt lopend, met de fiets, met een (eigen) auto of met het OV. Het OV bestaat uit de bus, trein, tram, metro enz. Hier heb je al deze vervoersvormen ook, er komen er alleen nog een paar bij…
Zo heb je in de eerste plaats de “Matatu”, een busje voor 15 personen, maar waar ook best 20 (en met kinderen erbij misschien wel 25) mensen in “passen”. Deze Matatu’s rijden af en aan, en voor 20 shilling (ongeveer 20 euro cent) kun je al een heel eind komen. Echt veilig is het echter niet, omdat het rijgedrag van de gemiddelde Matatubestuurder niets is vergeleken bij de bestuurders die in “wegmisbruikers” bekeurd worden. Waar in Nederland menig bestuurder zijn rijbewijs voor in moest leveren, draait de matatubestuurder zijn hand niet voor om. Gevaarlijke inhaalmanoeuvres, botsingen, bumperkleven enz. Al met al maakt het wel elke rit met de matatu tot een bijzondere ervaring!

Op de tweede plaats heb je de “Boda boda”, een fietstaxi. Deze fietsen, met een groot kussen op de bagagedrager, rijden voornamelijk in de wat rustigere gedeeltes van Mombasa, bij Nyhali beach en Bamburi beach. Voordat je bij iemand achterop springt, spreek je een prijs af en dan zet de bestuurder je netjes op de plaats van bestemming af. Nou ben ik opzich niet angstig aangelegd, maar echt veilig is deze manier van vervoer niet. De bestuurder van de Boda boda ziet geen gevaar in scherpe bochten, drukke kruispunten en al het andere verkeer. Hij vindt dat hij overal voorrang heeft en weet altijd de “shortcuts” (en dus hobbelige weggetjes) te vinden, met alle gevolgen van dien (lees: een blauwe kont). Daarnaast wil de bestuurder áltijd een sigaret van je hebben als hij je heeft afgezet.. Toch jammer voor hem.. dat ik niet rook!

Nummer 3 is de motortaxi, mijn favoriet!! Ik hou sowieso van motoren en kan niet wachten mijn eigen A-rijbewijs te halen en als ik dus kan kiezen ga ik zeker voor de motortaxi. Helaas rijden deze alleen in de kleine dorpjes en zijn er niet zoveel van. Van mijn ouders weet ik dat je als motorrijder de witte strepen op de weg, putdeksels en andere gladde obstakels moet vermijden.. Van die regel hebben ze hier in Kenia nog nooit gehoord, en dus rijdt de bestuurder overal gewoon overheen. Een normale motorfiets is gebouwd voor 2 personen, maar op de motortaxi kun je ook met gemak met zijn drieën, en soms zelfs met zijn vieren. Een helm dragen ze hier niet… Maar ja, daar is het natúúrlijk ook véél te warm voor!

Als laatste is er de Tuktuk, het meest grappige, stomst-uitziende, maar ook gevaarlijkste vervoersmiddel in Mombasa. De Tuktuk is een soort koekblik op drie wielen. De bestuurder zit voorin en achterin is een bankje voor 3 personen. De bestuurder van de Tuktuk zou in Nederland meteen een rijverbod krijgen, gezien zijn rijstijl. Teksten als “Jesus will save us” die op elke Tuktuk staan, maken niet dat je je veiliger voelt. De eerste keer dat wij in een Tuktuk stapten riep Marloes na 2 meter: “Sir, please drive slow! I want to survive this!”. De bestuurder hoorde het niet eens!! En badend in het angstzweet kwamen we aan op de eindbestemming!

Voor al deze vormen van vervoer geldt dat wij als blanken uiteraard de hoofdprijs betalen! Je kunt er vanuit gaan dat er sowieso 2x zoveel gevraagd wordt en dus kun je behoorlijk afdingen. We hebben geleerd dat het goed werkt om gewoon te zeggen dat je elke dag gebruik maakt van het vervoer en dus donders goed weet wat de prijs is. Vaak proberen ze het dan nog één keer, maar hebben dan uiteindelijk wel door dat je ze toch écht niet meer gaat betalen!

Inmiddels hebben we al deze manieren van vervoer wel uitgeprobeerd. Ik heb een gigantisch blauwe plek op mijn bovenbeen, een schram op mijn enkel, een vinger in mijn oog gehad en er zullen vast nog veel meer aandenken bijkomen! Toch vind ik het elke keer weer leuk om van deze verschillende manieren gebruik te maken. Het is weer eens wat anders dan wachten op een trein die vertraging heeft, of flirten in de file ;-)..

Nu ik jullie heb verteld over al deze vormen van vervoer, moet je je voorstellen dat ál deze bestuurders kriskras door elkaar rijden. Er zijn géén verkeersborden en aan verkeersregels houdt men zich niet. De bestuurder met het meeste lef, de grootste bek en/of de grootste bak heeft voorrang en daarbij rijden ze ook nog eens links. Tel daar alle fietsers, die nergens op letten, en overal overstekende mensen (zebrapaden zijn er ook niet) bij op en je hebt een beeld van “the streets of Mombasa”…

Ik zou mijn buurman hier wel eens een dagje willen uitnodigen. Ik weet zéker dat hij een rolberoerte krijgt.. En als hij dan bijkomt mag hij zijn woorden terugnemen!!!
Ik een wegmisbruiker?!?!?! Kom op zeg!!! ;-)

Tot morgen!!