Brallende Zweedse gehaktballen, bittersweet tequil

Brallende Zweedse gehaktballen, bittersweet tequila en “Pambo la nyumba”

Dat klinkt lekker, is het niet?! Pambo la nyumba. Zou je dat kunnen eten? Is het een muziekstijl? Een eiland ergens in de Cariben? Of één of ander exotisch dier?
Ik ben nu een ruime week in Kenia en mijn Swahiliknobbel neemt gestaag toe. Onze privédocente Marloes helpt ons elke dag onze woordenschat te vergroten en zo kan ik inmiddels een aardig Swahili prietpraatje houden en daarmee begin ik (tot mijn grote vreugde) het imago van toerist redelijk te ontgroeien.
Trots ben ik dan ook te melden dat ik met “Pambo la nyumba” niet doel op een typisch Keniaans drankje, scheldwoord of liefdesverklaring maar simpel weg op het kopen van nieuwe meubels… Want ja: daar draait het natuurlijk allemaal om!
Vandaag was het namelijk zover! We hebben onze reisverzekeringen niet voor niets geupgraded, want vandaag hebben we de inrichting voor ons huis aangeschaft! :-)

Goed, dan moet ik nu de rest van de titel nog uitleggen, want het begon allemaal gisteravond… Ik denk dat ik het tequila-gedeelte niet nader hoef toe te lichten, maar daarmee kom ik wel meteen bij het gedeelte van de Zweedse gehaktballen. Omdat we vandaag namelijk vrij hadden gepland i.v.m. het doen van inkopen, hadden we gisteravond de ruimte om weer eens lekker te gaan dansen. En zo vertrokken Kim en ik met Omar naar Bob’s om daar na een dag hard werken “even” een drankje te gaan doen. (Marloes koos er na herhaaldelijk aandringen van ons toch voor om te gaan slapen, en dat bleek een goede keuze aangezien ze al sliep voor we überhaupt omgekleed en opgetut waren).
Om een lang verhaal kort te maken (laten we het op de tequila houden) stonden we uiteindelijk tot in de vroege uurtjes in Cassaurina te dansen, terwijl we iedereen onze eigen creatieve versie van de Zweedse taal lieten horen. Vraag me niet hoe we erop kwamen, maar “Dat had ik altijd al eens willen zeggen”, riep ik naar Kim toen ik zojuist een laatste wanhoopspoging deed om van een heel vervelende en plakkende Keniaan af te komen en hem wijsmaakte dat wij oorspronkelijk uit Zweden kwamen. Ik heb geen idee waarom ik dacht dat dit zou afschrikken, maar het taaltje waar we de rest van de avond mee gesproken hebben werkte als een trein en heeft onze lachspieren een workout gegeven waar we de komende weken wel even mee vooruit kunnen!
“Vind-e jij-je het-te ook-ke zo-he prettig dat-te iedereen-ne ons-se nu-e met-te rust-te laat-te” zong Kim (zoals alleen zij dat kan met haar zwoele stem ;-)) aan het eind van de avond in mijn oor.
Ach ja… je had erbij moeten zijn zal ik maar zeggen (haha). :-S

Maar goed, vanmorgen zat Marloes na een goede nachtrust dus helemaal fris en fruitig met twee halfdooie nep-Zweden (inclusief kater) op de achterbank van Tony’s auto, onderweg naar Mombasa Town. Ik denk dat Marloes ons met 5 minuten al zat was, en dan met name ons steeds meer uit de hand lopende Zweedse nepgebral. Gelukkig kwamen we er na een kwartier wel achter dat wij de enigen waren die het écht leuk vonden en zijn we er dus maar mee gekapt.
En zo leek het alsof we ons de rest van de dag weer gewoon op Engels, Nederlands en uiteraard een beetje Swahili zouden richten.
Tony en Daniel zouden met ons meegaan om bij een groot warenhuis in Mombasa onze eerste spullen (kookgerei e.d.) te kopen, vervolgens zouden we op de markt opzoek gaan naar matrassen en tot slot langs de weg opzoek naar bedden en andere meubels. We beseften dat we een lange dag voor de boeg hadden. En zo kwam het dat de opmerking over dat winkelen bij IKEA toch een stuk makkelijker en sneller was ervoor zorgden dat Kim en ik weer in onze Zweedse scheur lagen en we na een kwartier in een warenhuis niet verder kwamen dan een winkelmandje met een af(-fe)was(-se)bor(-re)stel(-le) en een soep(-pe)le(-he)pel(-le)… Dat schoot lekker op…

Nadat we uiteindelijk toch 2 karren vol met huishoudelijke voorwerpen hadden afgerekend, hebben we op de markt 2 matrassen gekocht. Nu is het bij IKEA zo dat je altijd zo’n mooie boedelbak kunt huren, om je spullen in te vervoeren. Maar die vlieger gaat hier in Kenia natuurlijk niet op. En zo kwam het dat de oplossing uiteindelijk was dat de matrassen met touwen op de auto gebonden werden. Gevolg daarvan was ook dat de achterdeuren van de auto zo’n beetje niet meer open konden en Marloes, Kim en ik de rest van de dag een beetje leuk hebben zitten wezen in een bloedverziekend snikhete auto, terwijl Daniel voor ons opzoek ging naar bedden. De ramen van de auto konden ook niet open, omdat de verkopers niet mochten zien dat Daniel voor 3 Wazungu aan het winkelen was, want we wilden natuurlijk wel meubels voor een “African price”.
Een uur later waren we 2 authentiek handgemaakte Keniaanse bedden rijker (dat was toch wel wat anders dan de Zweedse Billy, Knorkski, Oknerf of Holmen). Maar nadat de bedden betaald waren, moesten deze natuurlijk ook nog vervoerd worden naar het huis. Opnieuw speelde de heimwee naar de Boedelbak weer op. Maar gelukkig geldt in Kenia “Hakuna Matata” en is dus geen probleem te groot om opgelost te worden en dus reed er na een half uur een Tuktuk helemaal volgeladen met onze 2 bedden richting Mtwapa.
De Zweedse gehaktballen in de auto waren inmiddels helemaal doorbakken, en zo vervelend dat ze zelf maar besloten nooit naar Zweden op vakantie te gaan of een kast bij IKEA te kopen.

Uiteindelijk zijn we helemaal heel aangekomen bij het huis en hebben we alles een plekje gegeven. Er moeten nog wat laatste reparaties een aanvullingen aan het huis gedaan worden, maar al met al begint het steeds meer ons eigen onderkomen te worden.

Ik ben mij er bewust van dat dit verhaal een groot “je had erbij moeten zijn”-gehalte heeft. Dus ik heb er maar wat beeldmateriaal bij gedaan, dan spreekt het jullie misschien toch nog een beetje aan.
Voor nu kap ik ermee want ik ben mezelf op dit moment echt zat en denk dat het er voorlopig niet in zit om naar Zweden op vakantie te gaan. En hoewel ik stiekem weet dat er in mijn huis in Nederland nog wel een aantal belangrijke voorwerpen missen en een bezoek aan IKEA er wel in zit, ga ik me vanafmorgen maar weer op het Swahili richten, dat is voor Marloes ook wel zo leuk ;-)

Tot snel!