Er was eens...
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
13 December 2010 | Nederland, Tiel
Sprookjes beginnen eigenlijk altijd met die 3 woorden. Als kind al was ik gek van de sprookjes die mijn moeder mij voorlas. Mijn absolute favoriet was (en is) ‘Belle en het Beest”, want die onmogelijke liefde die toch uitkwam, gaf me steeds weer hoop als de jongen die ik zo leuk vond mij weer eens niet zag staan… (Jeugdtrauma’s, kom je er ooit van af?! Haha) ;-)
Elk verhaal begint met een begin, zo ook het mijne in Afrika. Vorig jaar begon het de kans om een project te doen in het buitenland. Dit jaar is het het begin van “Why Not?”. Oftewel: Het verhaal van Marloes, Kim en Annemiek die naar Kenia vertrekken om de kinderen met een beperking een toekomst te bieden.
Jaja, daar zit ik dan weer… Half 3 ‘s nachts met de laptop op schoot en verhaaltje te tikken, de geschiedenis herhaalt zich.
Ik kan niet meer slapen en hoewel ik heel hard roep dat het door de malariatabletten komt, weet natuurlijk dondersgoed dat dit gewoon komt door de zenuwen en de adrenaline die door mijn lichaam giert.
Al starend naar het plafond wisselen honderden vragen zich in sneltempo af. Hoe vaak ga ik er de komende maand zo bij zitten? Ga ik weer volop verhalen schrijven? Ga ik überhaupt inspiratie opdoen om verhalen te schrijven? Hoe gaan de mensen mij straks ontvangen? Herkennen ze me nog wel? Ga ik mijn fijne nieuwe eigen plekje (ik ben afgelopen maand verhuisd) niet ontzettend missen? En mijn vrienden? Hoe zal het gaan tussen Marloes, Kim en mij?
Maar de grootste vraag is: Hoe ga ik het vinden om weer in Kenia te zijn en hoe ga ik wat ik vorig jaar achterliet aantreffen?
Het maakt me wat onzeker, en deze vragen zijn niet het enige dat maakt dat ik niet kan slapen. Want ook pieker ik me suf over hoe het zal gaan de komende maand. Ik heb vorig jaar natuurlijk veel geleerd over het land en de mensen. Maar dat betekent niet dat het nu dan geen uitdaging meer is. Alles is anders. Het is niet meer zo vrijblijvend als toen. Ik ga met andere mensen dan vorig jaar. Ik ben zelf ook wel weer veranderd. We hebben nu andere verwachtingen en zo kan ik nog wel even doorgaan…
Gelukkig besef ik me dat er naast al die verschillen één ding ál die tijd hetzelfde is gebleven en dat is het DOEL (en daarmee onze gezamenlijke PASSIE). De kinderen, dat is waar het om gaat, waar we het voor doen en alle andere dingen zijn maar bijkomstigheden.
Het afgelopen halfjaar hebben Marloes, Kim en ik keihard gewerkt om alles te regelen voor het vertrek en de financiën om onze ideeën uit te voeren rond te krijgen. En dat is (met dank aan alle sponsoren, donateur en onze vriendenkring) gelukt! (EN HOE?!)
De antwoorden alle vragen moet ik jullie nog even schuldig blijven, maar we gaan er keihard voor om de antwoorden te krijgen.
Al dagen slaap ik niet en is mijn hoofd weer eens één grote warboel. Ik ben er een beetje aan voorbij gegaan, omdat ik nog zoveel dingen moest regelen en ook best weer tegen de reis opzag. Pas zaterdag toen ik uit mijn werk kwam, bedacht ik me dat het nog maar een dag duurde en begon het warme gevoel te komen. IK GA WEER TERUG! Terug naar Kenia, het land waar ik vorig jaar zo verliefd op ben geworden! Wat een geluksvogel ben ik toch!!
Na de succeswensingen van alle mensen uit de gemeente van Kerk- en Kapel-Avezaath, een SUPER gezellige en fijne avond met mijn lieve vriendinnetjes en een goed gesprek met mijn ouders ben ik er klaar voor. Mijn koffers zijn ingepakt (en zowaar onder de 23 kg!!) staan klaar, ik voel dat mensen achter me staan en ik heb er nu weer ongelooflijk veel zin in!
Nu dit verhaal een mooi begin heeft, hoop ik maar dat het ook een ‘happy end’ heeft, zoals al die sprookjes. En aangezien mijn favoriete sprookje bewijst dat het onmogelijke mogelijk is, hou ik daar maar aan vast en gaan we ervoor!!
Straks om half 4 stap ik in de auto en om 07.00 uur zullen we opstijgen vanuit Amsterdam. Vervolgens zullen we na een tussenlanding in Zurich en Nairobi (als alles meezit) om 23.30 uur landen in Mombasa.
Ik heb nog geen idee hoe het er allemaal uit zal gaan zien, maar jullie horen van me.
Toch heerlijk hoe het schrijven mijn hoofd altijd een beetje leegmaakt. Ik draai me nog maar even om, ik heb nog een ruim uur voor een powernap.
Tot snel!
Kus Miek
Elk verhaal begint met een begin, zo ook het mijne in Afrika. Vorig jaar begon het de kans om een project te doen in het buitenland. Dit jaar is het het begin van “Why Not?”. Oftewel: Het verhaal van Marloes, Kim en Annemiek die naar Kenia vertrekken om de kinderen met een beperking een toekomst te bieden.
Jaja, daar zit ik dan weer… Half 3 ‘s nachts met de laptop op schoot en verhaaltje te tikken, de geschiedenis herhaalt zich.
Ik kan niet meer slapen en hoewel ik heel hard roep dat het door de malariatabletten komt, weet natuurlijk dondersgoed dat dit gewoon komt door de zenuwen en de adrenaline die door mijn lichaam giert.
Al starend naar het plafond wisselen honderden vragen zich in sneltempo af. Hoe vaak ga ik er de komende maand zo bij zitten? Ga ik weer volop verhalen schrijven? Ga ik überhaupt inspiratie opdoen om verhalen te schrijven? Hoe gaan de mensen mij straks ontvangen? Herkennen ze me nog wel? Ga ik mijn fijne nieuwe eigen plekje (ik ben afgelopen maand verhuisd) niet ontzettend missen? En mijn vrienden? Hoe zal het gaan tussen Marloes, Kim en mij?
Maar de grootste vraag is: Hoe ga ik het vinden om weer in Kenia te zijn en hoe ga ik wat ik vorig jaar achterliet aantreffen?
Het maakt me wat onzeker, en deze vragen zijn niet het enige dat maakt dat ik niet kan slapen. Want ook pieker ik me suf over hoe het zal gaan de komende maand. Ik heb vorig jaar natuurlijk veel geleerd over het land en de mensen. Maar dat betekent niet dat het nu dan geen uitdaging meer is. Alles is anders. Het is niet meer zo vrijblijvend als toen. Ik ga met andere mensen dan vorig jaar. Ik ben zelf ook wel weer veranderd. We hebben nu andere verwachtingen en zo kan ik nog wel even doorgaan…
Gelukkig besef ik me dat er naast al die verschillen één ding ál die tijd hetzelfde is gebleven en dat is het DOEL (en daarmee onze gezamenlijke PASSIE). De kinderen, dat is waar het om gaat, waar we het voor doen en alle andere dingen zijn maar bijkomstigheden.
Het afgelopen halfjaar hebben Marloes, Kim en ik keihard gewerkt om alles te regelen voor het vertrek en de financiën om onze ideeën uit te voeren rond te krijgen. En dat is (met dank aan alle sponsoren, donateur en onze vriendenkring) gelukt! (EN HOE?!)
De antwoorden alle vragen moet ik jullie nog even schuldig blijven, maar we gaan er keihard voor om de antwoorden te krijgen.
Al dagen slaap ik niet en is mijn hoofd weer eens één grote warboel. Ik ben er een beetje aan voorbij gegaan, omdat ik nog zoveel dingen moest regelen en ook best weer tegen de reis opzag. Pas zaterdag toen ik uit mijn werk kwam, bedacht ik me dat het nog maar een dag duurde en begon het warme gevoel te komen. IK GA WEER TERUG! Terug naar Kenia, het land waar ik vorig jaar zo verliefd op ben geworden! Wat een geluksvogel ben ik toch!!
Na de succeswensingen van alle mensen uit de gemeente van Kerk- en Kapel-Avezaath, een SUPER gezellige en fijne avond met mijn lieve vriendinnetjes en een goed gesprek met mijn ouders ben ik er klaar voor. Mijn koffers zijn ingepakt (en zowaar onder de 23 kg!!) staan klaar, ik voel dat mensen achter me staan en ik heb er nu weer ongelooflijk veel zin in!
Nu dit verhaal een mooi begin heeft, hoop ik maar dat het ook een ‘happy end’ heeft, zoals al die sprookjes. En aangezien mijn favoriete sprookje bewijst dat het onmogelijke mogelijk is, hou ik daar maar aan vast en gaan we ervoor!!
Straks om half 4 stap ik in de auto en om 07.00 uur zullen we opstijgen vanuit Amsterdam. Vervolgens zullen we na een tussenlanding in Zurich en Nairobi (als alles meezit) om 23.30 uur landen in Mombasa.
Ik heb nog geen idee hoe het er allemaal uit zal gaan zien, maar jullie horen van me.
Toch heerlijk hoe het schrijven mijn hoofd altijd een beetje leegmaakt. Ik draai me nog maar even om, ik heb nog een ruim uur voor een powernap.
Tot snel!
Kus Miek
-
13 December 2010 - 02:32
Jantine:
Als eerste op je eerste bericht!!! Meid ik ga het ook zo tegen jou zeggen!! Jij gaat knallen daar en dag 1 zul je al veel vragen beantwoord krijgen!! Een dikke kus van je kleine zus!!! -
13 December 2010 - 06:25
Hettie:
Ik heb je niet meer even onder vier ogen kunnen spreken,..... maar Annemiek je weet hoe ik erover denk...je gaat daar stralen net als vorig jaar!!!!!!! Ik denk aan je en het Hollandse kopje thee met een blokje (reep) puur erbij komt als je terug bent.
Knuffel van mij en genieten he.
Hettie -
13 December 2010 - 06:56
Kim:
En je eerste verslag is weer een feit
:-) :-)
Ik kijk er weer naar uit! -
13 December 2010 - 07:21
Helma:
Lieve Annemiek!
Ik wens je een fantastische tijd! Ik ben ervan overtuigd dat je je passie voor het land en voor de kinderen weer helemaal gaat voelen! Wens je veel mooie momenten, intense ervaringen, fantastische levenslessen en vooral heel veel plezier! Ik ga je blog weer volgen. Het is fantastisch om op deze manier elke keer weer een stukje Kenia mee te mogen maken! Want jou manier van schrijven laat ons even vergeten dat we achter onze pc zitten, dat het buiten koud is en sneeuwt!
Ik wens je alle goeds!
Dikke knuffel,
Helma -
13 December 2010 - 09:08
Pa:
Twijflen mag, aarzelen niet. -
13 December 2010 - 09:08
Danielle:
He Annemiek,
Leuk leuk de verhalen zijn weer begonnen (heb nu alle tijd ze rustig te lezen haha)
Geniet ervan meid!!! -
13 December 2010 - 14:45
Hanneke:
Ik kijk nu al uit na je sprookje. vannacht toen je sms kwam hadden we wel kunnen bellen bedenk ik me nu. Ik lag wakker in mijn eigen soap op het werk ;-). Lieve Miek, heb het goed, geniet, wees trots en alles wat erbij komt kijken. De drie musketiers in Kenia....ik zou het idee naar Walt Disney sturen!!
dikke zoen -
13 December 2010 - 14:46
Ankie:
Heel veel succes daar in Kenia!!! :D -
13 December 2010 - 17:03
Paula:
Het gaat helemaal goed komen! :):)
Nu alweer heel erg leuk om te lezen! waarschijnlijk zit je nu ergens in het vliegtuig:).
heeeeel veel succes daar!
xxx
PS: en dan kunnen wij weer gaan strijden wie het eerst is met een reactie.. hahaha! -
13 December 2010 - 18:52
Kim ( Van Hoorn):
He Mieky,
Daar gaan we weer...
Ik heb er weer zin in en ben weer zeer benieuwd naar je avonturen!
En vergeet niet; Don't wory be HAPPY!!
Heb het volgste vertrouwen in je dus go with the flow....
Ik zie dat ik nu al begin met een achterstand dus dat wordt weer strijden elke avond wie er weer het snelste gereageerd heeft!! (he Hetty..) Tot snel!
Liefs Kim -
13 December 2010 - 19:57
Noortje:
Het klinkt weer spannend. Heel veel succes daar en je verhalen ga ik weer lezen hoor!
Groetjes, Noortje -
13 December 2010 - 22:28
Jolene :
Hey meis,
Ik had het helemaal niet door, dat je nu alweer weg zou zijn. Ik heb niet eens even gedag kunnen zeggen. Nauw oke, we hebben elkaar dan ook weinig tot niet gezien de afgelopen maanden. Je eerste reisverslag is weer toppie :) en ik kijk dan ook erg uit naar de rest. Heel veel succes maar zekker ook heel veel plezier daar ;)
Liefs Jolene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
