Blog 63: Een vlucht van Nairobi naar Lake Naivasha

Ik schrijf deze blog op zondagavond (weet niet wanneer 'ie online komt). We zijn net 24 uur onderweg, maar het voelt alsof we er al een week op hebben zitten. Ik verbaas me er elke keer weer over hoeveel ik hier mee maak, zeker wanneer ik weer in nieuwe situaties kom.
Het is dus gewoon pas 24 uur geleden dat Francis en ik in de bus naar Nairobi stapten.

Gisteren kwamen we dus aan in Nairobi..
Nadat we een paar uurtjes geslapen hadden wilden we Nairobi gaan verkennen.
We hadden daar afgesproken met Kenneth en Nasir, 2 mensen die we in Mombasa hadden leren kennen.

Ahmed had ons gezegd dat een taxi maar 500 shilling kostte, maar toen we zagen dat er ook Matatu's waren, besloten we een Matatu te nemen.
Wij dachten dat we vanuit Mombasa wel gewend waren aan de Matatu, maar al gauw bleek dat dat hier in Nairobi heeeel anders is..
Allereerste hebben we wel 3 Matatu's moeten wachten omdat de voorgaande allemaal "vol" waren. Wij waren verbaasd.. In Mombasa is een Matatu pas vol wanneer er mensen uit de ramen hangen en het proppen echt zeer begint te doen. In deze Matatu's waren gewoon alle stoelen bezet... nee, wij snapten er niks van.. Wat nou vol?!
Toen we eindelijk een Matatu gevonden ahdden die nog plek had, waren we nog niet heel veel verder.. want toen we amper de straat uitwaren werden we staande gehouden door politie. Iedereen moest uitstappen. We begrepen het niet, maar deden maar braaf wat er van ons verwacht werd. na een tijdje bleek dat de Matatu niet verder zou rijden.. Dus daar stonden we dan weer..
De bestuurder wilde nog geld van ons hebben, maar dat kon hij voor die 3 meter dus mooi vergeten!!
Toen we later in een andere Matatu zaten, raakten we aan de praat met de bestuurder. We vertelden hem wat er gebeurd was en vroegen hem wat dat nou allemaal betekende.
De man legde uit dat dit nu een groot probleem is in Kenia. Er zijn continu controles en de Matatubestuurders zijn het zat. Het kost hen elke keer hun buisness en dus een hoop geld! Daarom zouden er vanaf morgen stakingen zijn. Bewust morgen, omdat de vakantie voorbij is en het dus het meest aan zou slaan..
Ik zat even verder te denken en bedacht me dat dat dus 'echt GROTE chaos zou betekenen.. Half Kenia is afhankelijk van de Matatu's.. En eerlijk gezegd waren wij dat ook!
Het plan was morgen naar Naivasha te gaan, maar zonder Matatu werd dat toch wel een beetje lastig..

Er waren verschillende opties.. Of we zouden langer in Nairobi blijven en woensdag de nachttrein pakken, of we zouden een privechauffeur regelen, of we zouden vandaag nog vertrekken en Nairobi dus alweer verlaten..
Toen we gingen informeren bij het treinstation leek midden in de nacht als 2 wazungu met de trein ons niet de beste optie.
Ik vroeg de baliemedewerker of het uberhaupt wel mogelijk zou zijn te weg op te gaan morgen. Ze vertelde vervolgens dat het dus alleen mogelijk was met een privechauffeur, maar dat het niet verstandig was, omdat het niet veilig zou zijn op de weg..
Toen ik haar vroeg om de reden zei ze (alsof het de normaalste zaak van de wereld was) "There probably be some kill's"...
Even dacht ik dat ik het niet goed verstaan had.. Pardon?! KILLS?? Kills als in moorden?!?! Grapje toch zeker?!

Maar later bleek het bloedserieus.. Ik kan me er nog steeds niet bij neerleggen maar het klopt inderdaad wel dat het leven hier in kenia helemaal niet zoveel waard is. Echt onvoorstelbaar!!
Wanneer in Nederland tijdens een rel o.i.d. iemand om zou komen, zou het hele land in rep en roer zijn. Stille tochten, voorpagina nieuws.. Hier haalt men zijn schouders op en gaat verder tot de orde van de dag..

Maar goed, het ging over onze reis..

Toen ik (wat ben ik toch sentimenteel) nog stond bij te komen van de opmerking van de baliemedewerkster, werden we alweer overdonderd door het volgende.. Langs de weg werd weer een Matatu aangehouden en leeggehaald. De bestuurder kreeg vervolgens ruzie met de agent en het liep uit de hand..
Vanaf dat moment waren Fran en ik eruit.. We zouden vandaag nog vertrekken uit Nairobi!

Terug bij het hotel legden we de situatie uit, belden Kenneth en Nasir op om ons te verontschuldigen en pakten onze backpack weer in.
Tijdens de lunch schoof Nasir bij ons aan en beloofde ons op de Matatu naar Naivasha te zetten.
Inmiddels was heel Nairobi in rep en roep. Ik moet toegeven dat ik wel een bepaald soort opluchting voelde toen we de stad uitreden..
De opluchting maakte echter al snel weer plaats voor een beetje onrust.. We waren namelijk weer eens niet de enige met dit idee. Heel veel mensen vertrokken uit Nairobi.. Het gevolg?! Een enorme FILE!!! En wij reden er regelrecht in!

Drie uur, 2 kotsende kinderen en de meest verschrikkelijke muziek later kwamen we eindelijk weer in beweging.
Twee maanden geleden was ik waarschijnlijk gillend weggerend, maar op de 1 of andere manier vond ik het vandaag allemaal wel best..
Ikwas blij dat ik mijn spulletjes had, niet alleen was en wegging uit Nairobi. Het arme kotsende meisje naast me vond ik eerder zielig dan vervelend en zelfs het feit dat Francis tot overmaat van ramp Bassie en Adriaan liedjes ging zingen vond ik ergens wel aandoenlijk..

Ons doel voor het donker in Naivasha te zijn hebben we niet behaald.. 21.00 uur kwamen we in het pikkedonker aan op het Fishermans Camp. We hebben hier nu een banda (een soort primitieve trekkershut).. Maasr wel PAL aan Lake Naivasha! Ik kan er nu niks van zien, maar ik vind nu alles best!!
Tijdens het (late) eten hebben Franen ik nog even over vandaag zitten kletsen en we zijn blij dat we nu lekker hier zitten.. We kunnen de komende dagen geen kant op, maar dat komt best goed!
Morgen gaan we het nieuws wel bekijken en dan zien we wel hoe nu verder..

Na al deze gebeurtenissen voelt het dus echt alsof we al een week onderweg zijn. Maar het in natuurlijk ook wel zo dat we al behoorlijk wat kilometers hebben afgelegd de afgelopen 24 uur..
Als we zo doorgaan staat er ons waarschijnlijk nog heel wat te wachten...

Maarre... Kom maar op!!

Tot morgen!

xx Miek