Blog 6: First days in Kenia! (Dag 1 t/m 4)

Hier is dan de eerste blog live vanuit Kenia. We zijn er nu 4 dagen en mijn hoofd zit al vol met dingen die ik op wil schrijven. Helaas hebben we niet eerder internet kunnen krijgen, vandaar nu in deze blog een samenvatting van de afgelopen dagen. Het is hier nu 17.30 en bij jullie 15.30.

Het is lastig in één woord te schetsen wat ik ervan vind hier. Dus dat ga ik ook maar niet doen. Ik heb elke avond even de laptop gepakt en kort opgeschreven wat mijn indrukken zijn. Veel leesplezier, haha!

Het avontuur is nog maar net begonnen, maar ik ben nu al enthousiast. Deze eerste dagen zitten al vol met nieuwe indrukken en gebeurtenissen!

Dag 1:
Zoals ik eerder al schreef was ik benieuwd of ze in Brussel moeilijk zouden doen om een pondje meer, qua bagage. Vanmorgen eenmaal op het vliegveld in Brussel was ik een tikkeltje gespannen en bracht ik mijn koffertje naar de bagagecontrole. Francis en Marloes waren voor mij en konden gewoon doorlopen. Ik was al opgelucht dat ze niets zeiden van het gewicht en wilde mijn koffertje alweer van de band pakken toen de douanebeambte me vroeg of deze koffer van mij was. Toen ik knikte vroeg hij of ik hem open wilde maken. In gedachten zag ik de man al helemaal door mijn ondergoed graaien, maar gelukkig viel het mee. Ik had de laptop er niet uitgehaald (wist ik veel!) en dat was dus blijkbaar wel de bedoeling. Hierna konden we gewoon weer doorlopen.
Eenmaal in het vliegtuig zijn we om 07.15 uur opgestegen. Na een “overheerlijk” broodje zalm zijn we om 07.30 (Engelse tijd) geland op Heathrow. We zouden om 10.00 weer opstijgen en dus zijn we even wat gaan drinken in een bar. Na een tijdje hoorden we via de omroep dat de laatste passagiers voor de vlucht naar Nairobi zich onmiddellijk moesten melden.. OEPS! Gelukkig waren we nog net op tijd.
De vlucht met British Airways is prima bevallen. Hier was het eten gelukkig wel goed, we hadden genoeg ruimte en het personeel was erg vriendelijk met goede service. De uurtjes in het vliegtuig zijn voorbij gevlogen.

Toen ik, (eenmaal in Nairobi) uit het vliegtuig stapte had ik verwacht een behoorlijk klap te krijgen van de warmte, maar dat viel gelukkig erg mee. We hebben vanuit het vliegveld een taxi naar het hotel genomen.
Het hotel is prima! Goede bedden en hebben vanavond aan de bar nog even een drankje gedaan. Daar raakten we aan de praat met drie vrouwen uit Ierland, die hier een paar dagen op vakantie zijn.
Francis kijkt zijn ogen uit hier, de ene na de andere vrouw komt op hem af, maar het is toch wel vreemd hoor, dat hij als jongen met 2 meiden in Kenia is.. Iedereen denkt dat we bij zijn harem horen!
Verder zit er op elke verdieping een bewaker, maar veel veiliger voel ik me er niet door, gezien ze nu allemaal liggen te slapen..

Nu ga ik maar lekker slapen, want de wekker gaat morgen weer vroeg. Ik heb er zin in! Dan lekker naar ons eigen appartement, ik ben erg benieuwd!
Op naar de nieuwe indrukken!

Dag 2:
Gister schreef ik “op naar de nieuwe indrukken”, nou ik heb het geweten! Ik zit nu op mijn eigen kamertje in ons belachelijk grote appartement. Toen we hier vanmorgen aankwamen hebben Marloes en ik eerst een minuut staan schreeuwen, zo overdonderd waren we. (Even aan Jantine en Jiska: Weten jullie nog toen in Mallorca?!?! Mijn reactie is vergelijkbaar daarmee!!! :-))
Vandaag zijn we aangekomen in Mombasa, wat een wereld van verschil met Nairobi zeg! En er is ook alweer zoveel gebeurd…

Vanmorgen zaten Loes en ik om 6 uur aan het ontbijt. Francis was wat later, omdat hij werd opgehouden door de bewaker. Francis heeft ons gister een cadeautje gegeven en de bewaker had dat gezien. Nu vond hij dat hij dan ook maar een cadeautje moest krijgen! Francis heeft hem maar een kaartje van Oostenrijk gegeven met sneeuw erop, omdat hij het anders ook niet wist.

Na het ontbijt hebben we de taxi gepakt naar het vliegveld. We hadden wat vertraging, maar om half 12 zijn we aangekomen in Mombasa, waar ik toch nog die verwachtte klap in mijn gezicht kreeg van de warmte. Ik dacht even dat ik het zou begeven van de hitte, maar gelukkig went het snel!
Toen we onze koffers hadden opgehaald en in de ontvangsthal aankwamen stond er al iemand met een bordje met onze namen erop op ons te wachten. We werden naar de auto gebracht waar Nassor (onze chauffeur) ons al opwachtte.
Hij heeft ons naar het appartement gebracht, wat (zoals ik hierboven als beschreef) belachelijk groot is. Het is bijna een huis en mijn kamer hier is nog groter dan thuis..
Mijn droom van vorige week is dus gelukkig onzin gebleken!!

Ali, de eigenaar van het appartement i s enorm blij met onze komst en wil alles voor ons doen, zijn hulp Andrew heeft inmiddels al beloofd ons de weg te wijzen in Mombasa en ons te laten zien waar we goedkoop onze boodschappen kunnen doen. Altijd handig.

Wanneer we wat zijn bijgekomen van de reis, is het tijd om kennis te gaan maken met Moses, die met zijn gezin in het huis in Shanzu wonen. We spreken af in Mombasa en vertrekken met de Matatu richting Shanzu. Het reizen met een Matatu is al een hele uitdaging op zich. Deze busjes rijden op de hoofdwegen en worden helemaal volgestouwd met mensen. Je moet niet vreemd opkijken als je een kind op schoot krijgt om het busje nog verder vol te kunnen proppen.
In Shanzu worden we vol enthousiasme ontvangen. De kinderen in het dorp zijn zo enthousiast dat ze ons de hele weg achterna rennen en continu “Jambo” (Hallo) roepen.
In het huis maken we kennis met het gezin van Moses. Moses geeft ons een rondleiding door het huis en het dorp. Overal worden we nageroepen, want een stel Muzugu’s (blanken) zijn toch wel erg bijzonder.
Shanzu ligt nog op geen 2 kilometer van Mombasa, maar is echt een wereld van verschil. Het lijkt alsof we in een film zijn beland. Deze mensen leven echt heel primitief. Ineens schaam ik me een beetje voor ons appartement en de luxe die wij hebben.
Een beetje opgelaten lopen we terug naar de hoofdweg waar we weer opgepikt worden door een Matatu om terug te gaan naar Mombasa.

Qua winkels is er erg veel verschil in Mombasa. Er zijn veel kleine kraampjes en er is 1 heel grote supermarkt (Nakumat) waar echt ALLES te koop is, van wasmiddel tot fietsen en van ‘boerewors’ tot televisies. Marloes en ik zijn erg op de prijzen aan het letten en merken dat er veel verschil tussen is. Zo is er bier voor 400 shilling, maar ook voor 8 shilling. We proberen zo goedkoop mogelijk in te kopen, want ook al zijn we blank, we blijven wel studenten! Een beetje jammer alleen dat vervolgens blijkt dat Francis een ham heeft gekocht voor 8 euro. Daar gaat onze winst!

Als we terug zijn in ons huis eten we wat en gaan daarna slapen, het was een lange dag en val al die nieuwe indrukken zijn we inmiddels dood moe.
Morgen maar een wat meer relaxte dag, om even bij te komen.

Dag 3:
Zoals we gister al bedacht hadden, hebben we vandaag gepland om uit te slapen en verder een rustige dag te hebben. We zijn alleen vergeten dit ook aan onze gastvrouw en -man door te geven, want Moses belt ons al vroeg wakker om te vragen hoe we geslapen hebben (en de warmte laat het uitslapen ook niet echt toe).
Als we gaan zwemmen raken we aan de praat met Mary, de schoonmaakster van het complex. Zij leert ons wat Swahili. O.a.: “Mimi nikawa wewe” (Ik ben hetzelfde als jij), zodat we voortaan kunnen zeggen dat we helemaal niet zo rijk zijn als de mensen hier allemaal denken. Blank staat hier voor geld en macht… en alle kinderen denken dat ze “ sweeties” van je krijgen..
Ik zwem heel wat af hier en wil ook echt het hardlopen op gaan pakken, al denk ik dat ik daarvoor wel echt heel vroeg mijn bed uit moet, want met die zon denk ik dat er dan niets van me overblijft.
Morgen maar eens kijken of ik een leuke plek vind waar ik kan gaan lopen. We zitten vlakbij het strand dus dat moet wel lukken.

Dag 4: Vandaag!!
Nu zit ik dus in het internetcafe en kan ik eindelijk wat laten weten.
Ik heb vanmorgen eerst maar eens 20 baantjes gezwommen, heerlijk! Francis is al gaan hardlopen op het strand en ik ga morgenochtend met hem mee, want ik wil het strand ook echt zien!
We hebben net weer bezoek gehad van Nassor, die ons een heel verhaal vertelde over de cultuur en het geloof in Kenia. Erg interessant!
Nassor is erg behulpzaam, maar ook echt een zakenmannetje. Handig om te helpen, maar we hebben hem ook weer niet voor alles nodig! :-)
Verder gaan we straks weer naar Shanzu, omdat Moses en Joan zo graag willen dat we nog eens langskomen. Dus dat doen we dan ook maar!

Nou, dit was het wel weer voor nu. Ik heb nog veel meer te vertellen, maar ik hoef natuurlijk niet alles in 1x op te schrijven. Het boekje dat ik van Hanneke (perfecte maat, past mooi in m’n zak!) heb gekregen staat al vol met kreten en op onze koelkast hebben we ook alle drie al regelmatig ons hart gelucht. Maar ik zal het jullie nu niet aandoen om dat nu allemaal te moeten lezen. Dit verhaal is wel weer lang genoeg!

Tot snel!!

Xx Miek

P.S. Oh ja, Pap en Mam! Ik zei wel heel stoer aan de telefoon dat ik weet hoelaat de zon opkomt en ondergaat, maar nu ik erover nadenk weet ik het niet precies! Ik zal er vandaag even op letten. Laat ik nog weten!!