Blog 2: Een flinke borrel en toch een traan..

Vanmorgen word ik wakker van de wekker op mijn telefoon, die ik standaard vergeet uit te zetten. Het is 7.00 uur, ik lig op een matje van 5 cm en mijn deken is afgepakt. De kamer waar ik lig herken ik niet meteen, maar dat duurt niet lang.

Nee, ik heb geen kater.. tenminste.. niet van de drank.

Herinneringen aan gisteravond komen naar boven en ik krijg een glimlach op mijn gezicht, maar tegelijkertijd ook wel een brok in mijn keel. Het is alweer voorbij, mijn “afscheidsfeestje”. De tijd flitst voorbij en ik kan er niets aan doen…

Ik lig in het nieuwe huisje van Ellen op de grond en Kim ligt naast me. Na mijn feestje zijn we nog even Tiel ingegaan en toen we zo moe waren dat we niet meer konden lopen, zijn we maar gaan slapen. De thee die Ellen nog voor me gemaakt heeft is inmiddels koud en sla ik bijna om als ik me omdraai. Ik denk terug aan gisteravond. Ik vond het écht onwijs leuk.
Ik merk wel dat het afscheid nemen me zwaarder valt dan ik van tevoren aangenomen had. Het is ‘toch maar’ voor 3 maanden, dacht ik. Daarvoor hoef je niet eens echt afscheid te nemen. Maar het is toch stom hoe je niet in de gaten kunt hebben hoeveel waarde je eigenlijk hecht aan het contact dat je hebt met je vrienden en familie.

Even een smsje van Ellen of ik zin heb ik koffie (wat ik nooit drink, haha), Bart die belt om te vragen wat we vanavond eten, Jeroen die wil weten hoe m’n “dagie” geweest is en Kim die me weer even op de hoogte stelt over het feit dat we weer eens in hetzelfde schuitje zitten. Het zijn juist die kleine dingen waarvan ik me de laatste weken pas besef dat ik dat écht wel ga missen.
Waar ik me gistermiddag nog ontzettend druk maakte of het allemaal wel goed zou komen, kan ik nu terugkijken op een (voor mij in ieder geval) zeer gezellige avond, met veel heel erg leuke cadeaus, lieve woorden en veel lachen!

Ik wil iedereen die er gister bij was bedanken voor de gezellige avond, ik zal het niet snel vergeten!!
Een leuk afscheid, met op het eind ook wel een traan.. (ja Kim, het waren er maar twee, maar ze waren wél echt!!!) :D

P.S. Ik heb een paar foto's geupload, voor de rest zie hyves!