Goed gegeven

"Ehm... Miek, gaat het allemaal wel goed daar?!", begint één van m'n vriendinnetjes op whatsapp. "Je waarbenjij.nu is nog steeds leeg en op Facebook zie ik alleen maar een foto van die verschrikkelijke hond voorbij komen...?!"
Jaja, I know, ik ben deze reis tot op heden niet zo trouw als voorheen.. Maar wees eerlijk: inmiddels kennen jullie de verhalen over helse ritjes in krappe matatu's, huwelijksaanzoeken van tandeloze beachboys en mijn eeuwige (maar nog altijd door de Kenianen gewaardeerde) ontplofte haardos wel.. Het enige dat nu anders is, is dat ik niet meer lieg als ik zeg dat ik al 'engaged' ben (ik móet het gewoon éven hardop zeggen)... ;-)

Is het weerzien met de hond die mijn vorige bezoek aan Kenia nogal memorabel (lees: mooi litteken) maakte dan mijn enige hoogtepunt deze keer?! Dat valt gelukkig mee! De reis hierheen verliep (op de vergeten schaar in mijn handbagage na dan) zonder problemen en zelfs de weg naar het kantoor kon ik in één keer vinden.

"Het gaat eigenlijk wel prima", beantwoord ik een volgend ongerust berichtje...
"Prima?!", dat klinkt niet heel overtuigend hè, vervolgt mijn vriendin.

Waar is de tijd gebleven dat 'Prima' nog beter was dan 'Goed'? Dat toen je op de basisschool je dictee zonder fouten maakte, je meester er 'prima' bij schreef en je de volgende keer met rood mocht schrijven?! Het 'goed gedaan' dat daarentegen vaker bij mijn prestaties stond, was meer een 'leuk geprobeerd' en die rode pen heeft het bij mij gered tot aan de Eerste Klas (maar ja, toen was met rood schrijven natuurlijk allang niet cool meer)..
Anyway, 'prima', stelde mijn vriendin dus niet meteen gerust. En dus ging ik maar eens nadenken over of mijn 'prima' nu wel zo 'goed' was.

Kenianen zijn over het algemeen opgewekte mensen. Hoe vroeg het ook is, de 'Habari Gani's?' (hoe gaat het?) komen je van alle kanten tegemoet, vervolgd door het steevaste 'Mzuri' (het gaat goed). Heel veel verder kom ik met mijn Lion King Swahili ook niet, maar vrij vertaald vraagt de Keniaan met 'Habari Gani' of je nog wat nieuws hebt te vertellen..

De eerste dagen in Kenia stonden eigenlijk niet zo in het teken van nieuwe dingen. De extreme hitte, het weerzien met de fieldworkers, de welbekende cijfertjes van de audit waar ik zelf al maaaaaaaaanden druk mee was (woensdag uitslag, fingers crossed), zelfs chapati en sukuma smaakte vertrouwd.. En dat vond ik eigenlijk wel fijn. Want hoe fijn is het dat de matatudrivers je niet proberen op te lichten en op de eerste dag dat je naar Utange wilt de jongen op de motortaxi gewoon je naam en eindbestemming al weet (jawel, Douglas mét helm en veiligheidsjasje is still around)...

Al nadenkend over dit allemaal heb ik toch alweer heel wat woorden op papier gezet en merk ik dat de radars in mijn hoofd weer op volle toeren zijn. Want naast al het vertrouwde is er natuurlijk nog veel meer te vertellen... Een bezoek aan Kilifi, een trip naar Malindi en bijzondere ontmoetingen met nieuwe mensen en organisaties is er genoeg aan het losgaan in mijn hoofd en dus om over te schrijven.. En dit is natuurlijk pas het begin...

Tijd dus om na een 'goed verhaal', eens te gaan kijken of ik een volgend verhaal met rood mag gaan schrijven?!